Kızlar! Şayet yazdığım bu satırlardan kitap olursa kutlayın beni çünkü ömrü hayatımda çok gezdim, tecrübelerimde az sayılmaz fakat okuduğum kitap sayısı dördü geçmez. Aslında amacım hem size içimi dökmek hem de sizi araya koyarak karamsarlığa kapılmış, kendini bir köşeye atılmış gibi hisseden hanımlara, gençlere, yaşlılara ve de en doğrusu benim gibi anne olanlara....Sibel’lere, Nilgün’lere ulaşabilmek. Yaşamın her köşesinin, başlamak için çarpıcı fırsatlarla dolu olduğunu bilmelerinin gerekli olduğunu iletmek istiyorum. Mesajlarımın çılgın olduğunu düşünmüyorum. Aksine paslanmaya yüz tutmuş cesaretlerimizi tekrar parlatmaya neden olabileceklerini zannediyorum.

Edoş! İyi ki doğdun sen! Ben seninle birlikte, senden aldığım enerjiyle, onbeş yaşında sağlık nedenleriyle yarım bıraktığım lise tahsilimi tamamladım. Sen iki yaşındayken, akşamları sana üç saat kıyarak Akşam Ticaret Lisesini bitirdim. Hem de dört yıl sürdü. Her akşam evden ayrılırken nasıl ağladığını hiç unutmuyorum, beni lütfen affet! Eminim ilerki yıllarda ‘anneciğim! Ne iyi etmişsin de gözyaşlarıma aldırmamışsın!’ diyeceksin. Ve yine eminim ki , ben lise iki terkli bir anne olarak yaşamaya devam etseydim,sizi bir yerlere koymaya çalıştığım bu bilgi çağında hem ben hem siz farklı durumlarda olacaktık. Sigoş’um sen bu konuda bana çok destek oldun, her duruma çok uyum gösterdin., sana çok teşekkürler ve içinde bulunduğun akıllılık ve olgunluk durumundan dolayı seni tebrik ediyorum, canım kızım! Geçenlerde , bu yıl başladığın Fransız Lisesinde, ilk defa bir evrakta, benimle ilgili bir yerde ‘ lise mezunu’ sözcükleri uçuşuyordu. Gururum kabarmıştı doğrusu. Düşüncelerim, hoplaya zıplaya ayrılmıştım oradan. Aferin’di bana, bir şeyler bildiğim orada kanıtlanmıştı artık. Ben biliyordum birşeyler bildiğimi ama başkaları bilmiyordu. Önemli olan onların da bunu bilmeleriydi. Otuzbeş yaşımda gerçekleşmişti tüm bunlar ama olsun, hiçbir zaman geç değildir. Aldığım takdirnamelerden birisini çerçevelettim. Korkmayın! Evimizin tam orta yerine asmadım, asabilirim de aslında! Ne olur ki? Benim başarım, benim hakkım, ne istersem onu yaparım. Yolumun yarısında ne işler başarmışım, onunla ne istersem onu yaparım. Muhteşem bir duygu bu! Öğrenmenin sonu yok. Hayatı öğrenmek isterseniz her taşının altından bir şeyler çıkıyor. Seçenekler sonsuz.....çirkini de var güzeli de, seç beğen al! Çirkinlik bu yıllarda ‘very in’, önümüzdeki zamanlarda daha da moda olacak, aslında güzeli yakalamak daha kolay ve eğlenceli ama nedense biz insanlar, zorluklarla uğraşmayı tercih ediyoruz. Kızlar! Ben inanıyorum ki berrak kararlar verip, berrak yollar çizeceksiniz, her şey sizin için......alabildiğine fakat gerçek çıkış yolu tek, yani iç huzuru yakalamak için bir tek yol var, onu keşfetmek en kolayı zaten, yeter ki uygun malzemeyi seç ve kendinde kullan!