Geçen hafta Salı sabahı, genelde sık çalan telefonumuz yine çalıyordu, yengem ahizenin öbür ucunda endişeli bir sesle bir şey söylemeye çalışıyordu, hemen haberin renginin siyah olduğunu anladım. Zira bizim o kocaman, eğlenceli, hararetli büyük ailemizin kara haberi nasıl verdiğini iyice öğrenmiştim. Yengem ‘ Kız! Ranayı kaybettik bee!’ dedi. Ahizeyi şuursuzca yerine koydum, ruhum donmuştu sanki....bir an yok olmak, kaçmak istiyordum ama ne var ki gerçeğin ta kendisi bizleri tüm gerçekliğiyle oracıkta bekliyordu. Halamın kızı, yani kuzenim üstelik altı kardeş içinde tek yüksek tahsilli olanı, başarılı bir anestezi uzmanı; bir an neler geldi geçti gözümün önünden; heyecanla yaptırdığın gebelik testinin müsbet olduğunu öğren, hamileliğini sıkıntılarıyla, heyecanlarıyla yaşa, hem de dokuz ay, sonra endişe, acı ve keyif arası duyumlarla doğur, an be an seni yorsa da, üzse de sevindirse de ona karşılıksız enerjini, herşeyini ver....bir de çok başarılı bir tahsil yapsın....tam birlikte keyfini çıkaracağın zaman her şey oracıkta bitsin....gerçekten tüyleri ürperten dehşet bir durum.....yıkılmak,dökülmek,bitmek sözcükleri yetersiz bana kalırsa bir anne için! Tanrım! Sen halam için zamanı çabuk ilerlet ve ona dayanma gücü ver. Zaman çok büyük yardımcı böyle durumlarda....sevgili kuzenim! Eğer bizleri gökyüzünden seyrettiysen, sana yaptırdığım sarı çiçekli çelengi, senin için nasıl ağladığımızı, vedalaşmaya gelen tüm sevenlerini görmüşsündür.. Geçen yıl uyuşturucu illetinden kaybettiğimiz yine bir başka hala oğlumun acısı dinmeden sen çıktın karşımıza........Tanrı günahlarını affetsin. Aslında yazmanın tam sırası.....yazdığım bu satırlar, birleşip bir kitaba benzer ve satarsa, Lidya’lıların icat ettiği, insanoğlunun uğruna ne namusları, ne kişilikleri yok ettiği paracıkların yerinde kullanılmak üzere çok iyi derecede tahsil yapan, küçük yaşta görme yeteneğini kaybeden, sevgi ve umut dolu uyuşturucu kullanan bir babanın oğlu olmanın ağırlığını kesinlikle taşımayan, karakterine son derece hayran olduğum kuzen oğluma sunmayı düşünüyorum.